ظفر پاپی: ورزش در شهر دورود حداقل در زمینه کشتی سابقه ای طولانی دارد.اولین دوره مسابقه کشتی در شهرستان دورود را می توان به برگزاری مسابقه دوستانه تیم کشتی مصر با تیم سیمان دورود دانست.از تاریخ به بعد در مقاطع کوتاهی شاهد برگزاری رقابت هایی مانند لیگ کشتی یا لیگ فوتبال بوده ایم که آنهم مقطعی بوده است و دوامی نداشته است.
آنچه باعث شد تصمیم به نوشتن این یادداشت کوتاه بگیرم، ورود وزیر ورزش برای دومین بار در استان لرستان،برگزاری مسابقات کشتی در شهرستان الیگودرز بوده است. اگر اهل دورود باشید و در دهه های ۶۰ یا ۷۰ قصد رفتن به باشگاه ورزشی را می داشتید، حتما باید به استادیوم تختی و زیرپله های آن که به باشگاه تبدیل شده بودند مراجعه می کردید.تنها باشگاه کشتی هم در داخل این استادیوم قرار داشت.وزنه بردارانی که در یک فضای ۳۰ متری کوچک تمرین می کردند.تکواندو کاران و رزمی کاران دیگری که در این زیرپله ها به زحمت تمرین می کردند و فضا به قدری کوچک بود که حتی به سختی می شد نفس کشید.
اینک بعد از گذشت حداقل سه دهه از آن روزگار که در خاطر من مانده است،باز وزنه برداران در محیطی تمرین می کنند که با زمین خوردن یک وزنه،فضا پر از گرد و غبار می شود. رزمی کاران در آن فضای تنگ و تاریک به تمرینات خود می پردازند.
باز دورود است یک استادیوم تختی و زیرپله هایی که حتی رختکن هم ندارند! در این سالیان خانه ی کشتی ای در دورود و در زمان ریاست عباس مرزبان بر هیئت کشتی دورود ساخته و افتتاح شد.چند سالن فوتسال هم در شهر ساخته شد.
اما!اما متولیان ورزش و مسئولین شهر فراموش کردند یا شاید اصلا تخصص یا آگاهی در این زمینه نداشته اند که ورزش نیاز به رقابت دارد! شهروندان نیاز به تماشای مسابقات ورزشی دارد! ورزشکار نیاز به مسابقه دارد تا خود را محک بزند.
حال با ورود وزیر ورزش به شهرستان دورود این سوالات پیش می آید که چرا در شهر دورود با جمعیتی نزدیک به دویست هزار نفر یک سالن برگزاری مسابقات ندارد؟ چرا یک خوابگاه برای میزبانی مسابقات در این شهر برای میزبانی یک تیم ۱۰ نفره در نظر گرفته نشده است؟ حضور وزیران ورزش و معاونان ایشان در شهر دورود تاکنون چه نفعی برای ورزش ما دارد؟ شهرستانی که یک سالن استاندارد مسابقه یا خوابگاه برای مسابقات نداشته باشد، در هیچ زمینه ی ورزشی پیشرفتی نداشته است.
کارنامه ی ورزشی ما هم در ورزش های گروهی و انفرادی هم مشخص است!همین