به گزارش گهر؛ «آبله میمون» بیماری نادر و شبیه به آبله است. این بیماری بیشتر در کشورهایی با جنگل‌های بارانی در آفریقای‌مرکزی و غربی دیده می‌شود. آبله میمون، نخستین‌بار طی سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌های آزمایشگاهی کشف شد. مدتی بعد شواهدی از عفونت ویروس ارتوپاکس در تعدادی از جوندگان آفریقایی نیز یافت شد. مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که آبله میمونی می‌تواند موش و خرگوش را نیز آلوده کند. در سال ۱۹۷۰ برای نخستین‌بار این بیماری در انسان‌ها گزارش شد.
در ژوئن ۲۰۰۳ آبله میمون در ایالات متحده گزارش شد و در سال ۲۰۱۷ شیوع آبله میمونی در نیجریه آغاز شد. وزیر بهداشت این کشور عنوان کرد که ویروس به ۱۱ ایالت گسترش یافته و ۷۴ نفر مشکوک به ابتلاء هستند. تصور می‌شود این شیوع بزرگ در اثر طغیان رودخانه پدید آمده باشد؛ چراکه باعث شده بود تا حیوانات وحشی آلوده با انسان ارتباط نزدیک‌تری داشته باشند؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت این یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که از حیوانات به انسان منتقل می‌شود و گسترش پیدا می‌کند.
سپتامبر ۲۰۱۸ در انگلیس گزارش شد که سه نفر از افرادی که به نیجریه سفر کرده بودند به بیماری آبله میمونی مبتلا شده‌اند. از سال ۲۰۱۷ که این بیماری در نیجریه شیوع پیدا کرد ۸۹ نفر مبتلا شدند و شش مورد مرگ بین آن‌ها دیده شد.
در ۲۷ می ۲۰۲۱ یک دامپزشک ۵۳ ساله چینی در اثر ابتلاء به این بیماری درگذشت. طبق گزارش‌ها این دامپزشک چند ماه قبل از مرگ دو میمون مرده را کالبدشکافی کرده بود و بعد از چند ماه به این بیماری دچار شد.
پس از شناسایی بیش از ۱۰۰ مورد ابتلاء به بیماری آبله میمون در اروپا، سازمان جهانی بهداشت روز جمعه در این خصوص جلسه اضطراری تشکیل داد.
آبله میمون
شیوع بیماری آبله میمون
آلمان گسترش آبله میمون را بزرگ‌ترین شیوع این بیماری در تاریخ اروپا توصیف کرده است. این بیماری تاکنون در هشت کشور اروپایی از جمله بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، سوئد و انگلیس، آمریکا، کانادا و استرالیا گزارش شده است.
«آبله میمون» بیماری نادر و شبیه به آبله است. این بیماری بیشتر در کشورهایی با جنگل‌های بارانی در آفریقای‌مرکزی و غربی دیده می‌شود. آبله میمون، نخستین‌بار طی سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌های آزمایشگاهی کشف شد. مدتی بعد شواهدی از عفونت ویروس ارتوپاکس در تعدادی از جوندگان آفریقایی نیز یافت شد. مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که آبله میمونی می‌تواند موش و خرگوش را نیز آلوده کند. در سال ۱۹۷۰ برای نخستین‌بار این بیماری در انسان‌ها گزارش شد.
در ژوئن ۲۰۰۳ آبله میمون در ایالات متحده گزارش شد و در سال ۲۰۱۷ شیوع آبله میمونی در نیجریه آغاز شد. وزیر بهداشت این کشور عنوان کرد که ویروس به ۱۱ ایالت گسترش یافته و ۷۴ نفر مشکوک به ابتلاء هستند. تصور می‌شود این شیوع بزرگ در اثر طغیان رودخانه پدید آمده باشد؛ چراکه باعث شده بود تا حیوانات وحشی آلوده با انسان ارتباط نزدیک‌تری داشته باشند؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت این یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که از حیوانات به انسان منتقل می‌شود و گسترش پیدا می‌کند.
سپتامبر ۲۰۱۸ در انگلیس گزارش شد که سه نفر از افرادی که به نیجریه سفر کرده بودند به بیماری آبله میمونی مبتلا شده‌اند. از سال ۲۰۱۷ که این بیماری در نیجریه شیوع پیدا کرد ۸۹ نفر مبتلا شدند و شش مورد مرگ بین آن‌ها دیده شد.
در ۲۷ می ۲۰۲۱ یک دامپزشک ۵۳ ساله چینی در اثر ابتلاء به این بیماری درگذشت. طبق گزارش‌ها این دامپزشک چند ماه قبل از مرگ دو میمون مرده را کالبدشکافی کرده بود و بعد از چند ماه به این بیماری دچار شد.
پس از شناسایی بیش از ۱۰۰ مورد ابتلاء به بیماری آبله میمون در اروپا، سازمان جهانی بهداشت روز جمعه در این خصوص جلسه اضطراری تشکیل داد.
شیوع بیماری آبله میمون
آلمان گسترش آبله میمون را بزرگ‌ترین شیوع این بیماری در تاریخ اروپا توصیف کرده است. این بیماری تاکنون در هشت کشور اروپایی از جمله بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، سوئد و انگلیس، آمریکا، کانادا و استرالیا گزارش شده است.
شیوع بیماری در مردان
به گزارش آژانس امنیت سلامت بریتانیا دست‌کم ۹ مورد ابتلاء به آبله میمون از ششم ماه مه تاکنون در این کشور شناسایی شده که چهار مورد آن در میان افرادی دیده شده که جزو هم‌جنسگرایان مرد بوده‌اند.
آیا بیماری آبله میمونی مسری است؟
ممکن است این بیماری از حیوانات به افراد یا از یک شخص به شخص دیگری منتقل شود، اما میزان مرگ‌ومیر آن بسیار کمتر از آبله است. میزان مرگ و میرِ موردی برای عفونت این ویروس در آفریقا، از حدود یک الی ۱۵ درصد در بزرگسالان و حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد در کودکان متفاوت است. طبق تحقیقات، آبله میمونی هیچ جمعیت حیوانی بومی را آلوده نکرده و فقط انسان را آلوده کرده است.
عوامل خطر آبله میمونی چیست؟
عوامل خطر شامل گزش و خراش توسط حیوان آلوده است که با حیوانات آفریقایی آلوده به این بیماری تماس داشته‌اند. مطالعات اخیر نشان داده است که آبله میمونی می‌تواند چندین گونه از پستانداران را آلوده کند؛ حتی اگر این گونه‌ها هرگز در محیط طبیعی خود با ویروس ارتباط نداشته باشند. با پرهیز از تماس مستقیم جسمی با بیمار و استفاده از دستکش و ماسک صورت توسط مراقبان بیمار، می‌توان از انتقال بین انسانی ویروس جلوگیری کرد.
واکسن آبله
طبق تحقیقات، واکسیناسیون علیه آبله می‌تواند حدود ۸۵ درصد در جلوگیری از آن مؤثر باشد. بنابراین؛ واکسیناسیون آبله‌ای که در دوران کودکی انجام شده احتمالاً منجر به بروز بیماری خفیف‌تری می‌شود. با این حال واکسن در دسترس برخی افراد نیست و هنوز هم درمانی وجود ندارد.
آبله میمون در ایران
تاکنون موردی از بیماری آبله میمون در ایران مشاهده نشده است.